حسرت دوران کودکی

امروز باز هم هفت ساله شدم  باز دلم هوای روزهای کودکی کرده بود روزهایی
به دور از غم و غصه روزهایی که شاد و خندان بودم  صبح با شوق از خواب پا
می شدم و سر کوچه به بازی مشغول بودم وشب همراه مادر خود به خونه فامیل می رفتیم و خوش بودیم و شب هم خسته ولی با شادی و شیطنت کردن با داداش و خواهر به رختخوابی که مامان از قبل پهن کرده بود میرفتیم
و بدون هیچ دغدغه ای خوابمون می برد اما الان دریغ از اون همه شادی نمیدونم چرا!!اخه الان موقع خوابیدن تازه غم و غصه ات زیادتر میشه همه میان جلو صورتت خواب رو از ادم می گیره مثل اینکه تا دنیا دنیاست باید غم بیشتر از
شادی باشه نمی دانم!!این روزا دیگه از شوق و ذوق بچه ها هم خبری نیست
دیگه دلشون به بازی نمیره همه یه جورایی سرشون تو ی موبایل هستش به
قول خودشون داریم بازی میکنیم.دیگه دل بچه ها هم یه جورایی گرفته !
وقتی به یاد ان روزهایی که قدرشو ندونستم می افتم نا خوداگاه اشک از چشام
جاری میشه میگم خدای من کاش دنیا به عقب بر می گشت ولی الان پیچ و
خم زندگی نمی زاره راحت باشیم زندگی شده :ترس-استرس-دلهره-غم غصه-دروغ و........چی بگم خدا کنه اینجوری نباشیم