ترانه

از این دلواپسی سیرم دارم از یاد تو میرم

شبی تو کنج تنهاییم از این فاصله می میرم

هزار و یک شب بی تو کنار تو بسر کردم

به امیدی که با عشق تو به دنیای تو برگردم

چه ساده با نگاه تو به دام عشق افتادم

نفهمیدم چرا اخر به این بی راهه تن دادم

تو به فکر جدایی ومنم عادت پی موندن

چه سخته بی نگاهت خوندن گر بدانم پشت پلکم خانه توست

نخوابم تا قیامت چون دلم دیوانه توست

این متن هم از تو دفتر دوستم پدا کردم ازش خوشم اومد گفتم برای دوستان هم بذارمش نمیدونم شاعرش کیه . اخه خیلی به شعر علاقه دارم



امان از حرف مردم

میدونی از چه ادمهای بدم میاد و حرصم میگیره که منتظرن تقی به توقی بخوره  برات حرف در بیارن اونم از نوع یک کلاغ و چهل کلاغی. اونم حرفهای پوچ و بی هدف که اصلا  حرف خودت نیست نمیدونم از کجا میارن نمیدونم با این کاراشون میخوان چی رو ثابت کنن!از کاه کوه میسازن وای خدای من نمی دونم چی گیرشون میاد من به این جور ادما میگم فضول البته ببخشیدا.ولی خوب دیگه چقدر تحمل مگه ادم  اهنه که حرف بی ربطشون رو تحمل کنه ؟اخه دیگه بعضیها شورشو در اوردند تا میتونی خوبی کن این زمونه دیگه جواب خوبی بدی میتونه باشه یعنی خوبی بهشون نیومده نمیدونی با چه ساز شون برقصی مثلا اگه بچه  داشته باشی میگن سالی یکی میزاد!!اگه نداشته باشی میگن وای خودت نمیخوای یا میترسی بازم ناقص باشه؟مردم از دست این ادما دیگه خسته شدم دیگه نمی کشم نمیدونن که ادم خودش هزار تا غم وغصه داره که دیگه طاقت زخم زبون و نداره  من سعی میکنم تا بتونم بهشون اهمیت ندم ولی مگه میشه سعی میکنم خودم باشم برای خودم زندگیکنم نه برای اونا درسته ناراحت میشم ولی می سپارمشون دست خدا .ای خدا نمی دونم اینا چی از جون من میخوان خودم هم موندم حالا شما قضاوت کنید.نمیدونم باید مهربون باشم یا نامهربون؟خوبی کنم یا بدی؟نمیدونم خلاصه موندم