کجا رفت؟(شعری از ابجی الهام خودم به عمادم روحش شاد)

نگین ساده عشقم کجا رفت
کلید کلبه عمرم کجا رفت
من او را از فلک نگرفته بودم
به دست یک شفق نفروخته بودم
به او من حالت پروانه بودم
به گلشن ها گل دردانه بودم
تمنای دل افلاکی ام بود
صفای سینه مهتابی ام بود
ز داغ او بنالم من شب و روز
به دنبالش کجا گردم به یک روز
ز هجر او هراسانم به دنیا
همی جویم پریشانم به دنیا
ز بس دنبال او گشتم به هر سو
من هم مجنون شدم اواره کوه
ز باد صبح گاه گیرم سراغش
کویر و لاله ها گردم زنامش
همه گویند که او از اسمان بود
فرشته یا پری مهمانمان بود